İstismara Uğrayan Çocukta Ne Tür Değişiklikler Oluşur?

Kanadalı bilim adamları çocukluğunda istismar görmüş intihar kurbanlarının DNA yapısının istismara uğramamış intihar kurbanlarından farklı olduğunu belirlediler… İstismara uğramış bireylerdeki DNA farklılığı beynin stres tepkisini kontrol etmesini düzenleyen gende bulunuyor.

Psikiyatrlar istismar veya ihmale uğrayan çocuklarda yaşamın ilerleyen yıllarında kaygı bozukluğundan depresyona dek pek çok ruhsal sorunun oluşma ihtimalinin arttığını uzun yıllardan beri biliyorlar.

Çocuklukta yaşanan ihmal ve istismarın ileri yıllarda yaşanan ruhsal sorunlarla bağlantısının olması şaşırtıcı değil. Ancak cevabı merak edilen bir soru daha vardı: İstismar sonrasında bu sorunların oluşma riskini artıran biyolojik bir değişim meydana geliyor olabilir miydi?

Yaklaşık 10 yıl kadar önce Montreal McGill Üniversitesi’nden Dr. Michael Meaney liderliğindeki bir ekip önemli bir bulguya ulaşmıştı. Müşfik annelik hayvanlarda genetik dışavurumu değiştiriyor ve bu değişiklik hayvanların psikolojik strese karşı verdikleri tepkinin daha hafif olmasını sağlıyordu. Oluşan bu biyolojik tamponlar ise nesilsen nesle aktarılıyordu. Stresle daha iyi baş edebilme kabiliyetine sahip bu hayvanlar ise yavrularına daha iyi bakım verebiliyordu.

Yapılan bir araştırma ilk kez aynı sistemin insanlar için de geçerli olduğu ortaya koydu.

İstismar ve ihmal genetik değişime yol açıyor
Nature Neurosience dergisinde yayınlanan ve intihar eden insanlar üzerinde yapılan araştırmada* istismar veya ihmale uğrayan çocuklarda bir takım genetik değişimlerin meydana geldiği ve bu değişimlerin kişileri strese karşı biyolojik açıdan daha hassas hale getirdiği görüldü.

Araştırmada intihar eden ve zor bir çocukluk geçirmiş olan 12 kişi ile intihar eden ancak çocukluğunda ihmal veya istismara uğramamış 12 kişi (kontrol grubu) karşılaştırmalı olarak incelendi. Bilim adamları araştırma kapsamındaki kişilerin yakınları ile kapsamlı görüşmeler yaparak ve tıbbi kayıtlarını inceleyerek bu kişilerin büyüme şartlarını ayrıntılı olarak belirlediler.

İnsanlar stres altındayken kortizol isimli hormon düzeyinin vücuttaki dolaşımı hızla artarak vücudun tetikte ve uyanık biçimde olmasını sağlıyor.

Beyin ise bu fiziksel kaygıyı azaltmak için beyin hücrelerinde kortizol hormonunun temizlenmesini sağlayan reseptörleri üretiyor. Bu reseptörler sıkıntının engellenmesini sağlıyor. Bu da beyin hücrelerinin bu hormona uzun süre maruz kalarak zarar görmesini engelliyor.

Araştırma çocukluğunda istismara uğrayan kişilerde bu reseptörleri kodlayan genlerin etkinliğinin istismara uğramamış kişilere kıyasla yaklaşık %40 daha düşük olduğunu belirledi. Bilim adamları araştırma kapsamındaki istismara uğramış 12 kişinin tamamının beyni ile kontrol grubunu teşkil eden diğer 12 kişinin beyni arasında da bu çarpıcı farklılığın bulunduğunu saptadılar.

Kategori: Çocuk Psikolojisi, Genel, Haberler