Çocuklar Dünyayı Nasıl Görüyor?

2 ve 3 yaşındaki çocuklar için dünya çok büyük ve karışık bir yerdir onlar henüz bu büyük ve karmaşık dünyanın “kurallarını” ve bu kuralların ne işe yaradığını anlama uğraşı vermektedirler. Ama bulundukları konumda, dünyanın işleyişinin çok az bir bölümünü kavrayabildiklerinden, kalan kısmını da hayal güçleri ile tamamlarlar. Dolayısıyla bu yaşlardaki çocukların içinde bulundukları dünya konusundaki fikirleri “gerçek” ile hayal edilenin bir karışımından oluşur. Bu nedenle sık sık sordukları “neden, niçin” sorularına kısa ve basit açıklamalarla yanıt verilmesi bu çocukların dünyayı anlama ve anlamlandırmalarına çok yardımcı olur.

Küçük çocuğunuz etraftayken konuşmalarınıza çok dikkat etmeniz gerekir, çünkü bu çocuklar dünyayı henüz çok az anlamışlardır, buna karşın anladıkları kelimler çok daha fazladır. Bu nedenle yetişkinlerin ilişkiler, kendileri veya tanıdıkları insanlar hakkındaki konuşmalarını kolaylıkla yanlış anlayabilir ve endişeye kapılabilirler. Bu çocuklara dünyayı azar, azar, başedebilecekleri dozlarda tanıtmak çok önemlidir:

2 yaşında bir çocuk kendi zihninin başkalarından ayrı olduğunu bilmez. Anne-babasının kendisinin ne düşündüğünü bildiklerini zanneder. 3 yaşında kendisinin ayrı bir insan olduğunu daha iyi idrak etmeye başlar.

2 yaşındaki çocuklar gerçekliği anlamakta zorlanırlar ve örneğin düştüklerinde yolu suçlayabilir ya da düşen vazonun, düşmek istediği için düştüğünü zannedebilirler.

Canlı ve düşünebilen şeylerle cansız ve düşünemeyen şeyler arasındaki farkı anlamazlar. Örneğin güneş, ay ve rüzgarı insanlar veya hayvanlarla aynı şekilde düşünebilirler.

2 yaşındaki çocuklar bedenlerinin tamamıyla kendilerine ait olduğunu ve organlarının ayrılıp gitmeyeceğini henüz bilmezler. Bu nedenle örneğin televizyonda insanların bazı vücut parçalarının olmadığını gördüklerine kendileri de vücutlarının bir parçasının kaybolacağı korkusuna kapılırlar.

2 yaşında bir çocuk neyin gerçek olduğunu, neyin gerçek olmadığını pek anlayamaz. Örneğin TV programlarının gerçek olmadığını idrak edemez.

2-3 yaşından önce çocuklar her şeyi “siyah-beyaz” olarak düşünürler. Örneğin kendilerini bazen iyi, bazen kötü davranan sıradan bir çocuk olarak değil, iyi ya da kötü bir çocuk olarak görürler.

3 yaş çocukları olayları başkalarının gözünden göremezler, bu bencillik değildir. Sadece herkesin kendileri ile aynı şeyleri düşünüp, hissettiğini zannederler.

Bu yaş çocukları taklit oyunlarından hoşlanır ve bebeği banyo yaptırmak, giydirmek, beslemek ve uyutmak gibi basit öyküleri canlandırabilirler.

Üç yaş çocukları kalemle karalamalar yapar, çizgiler, noktalar ve daireler çizer, ancak bunlar henüz “resim” değildir.

Kategori: Çocuk Psikolojisi, Genel, Haberler