Başarı Odaklı Yaşamak Stres ve Kaygı Yaratır mı?

05 Şubat 2016 Devamı

Tabiki yaratır. Zaten çocuklar bunu yaşıyorlar. Problem şurada anne-baba şehirli ailelerde, küçük şehirlerde de eğitim çocuğun sorumlu olduğu tek şey derslerini çalış yeter.

Bu hayat karşısında çocuklara verdiğimiz en hatalı mesaj. Çocuklarınıza bir kötülük yapmak istiyorsanız sen derslerinden sorumlusun deyin. İstanbul, Ankara, İzmir gibi büyük şehirlerde çocuklar okula gitmekle bile sorumlu değil. Zamanında gitmek gibi bi problemi yok o servisin problemi, servise yetişemezse o anne-babanın problemi.

O yüzden her sabah evde akşam yatmazsın sabah kalkmazsın ne biçim çocuksun diye tartışmalar çıkar. Çocuklara sorumluluk vermediğimiz zaman çocuklar hayatla ilgili problemlerle karşılaştıklarında derhal sebebi dışlarında arıyorlar, yalan söylüyorlar veya hile yapıyorlar.

Çocuklara 4 yaşından itibaren sorumluluk verin. O yüzden kırsal bölgelerde yetişen çocuklar daha başarılı. O yüzden köyün ilk okumuş çocukları hayat karşısında daha başarılı. Onun için çevresinde ilk okuyan çocuklar hayat karşısında daha başarılı. Niye? Onlar okumak için dahi bir efor harcıyorlar. Onlar okumak için önlerindeki engelleri aşmak zorundalar. Kaç kilometre yol gidip geliyorlar okula gitmek için, ailelerinden ayrı yaşamak zorunda kalıyorlar bölge yatılı okullarında. Bu çocuklar başarılı oluyor niye? Çünkü hayat ile ilgili problemleri çözdükleri için. Okumak konusunda başlı başına bir mücadele veriyorlar.

Şehirli aileler ise çocuklarına okumaları için her türlü imkanı sunuyorlar. Bu çok önemli bir belirleyici hayat karşısında.
Çocuklar bu kadar başarı odaklı olunca çocuklar, ben merkezci oluyorlar. Yani dünya onlara borçlu neden olduğu belli değil. Her şeye hakları var. Çocukları refahımıza ortak ediyoruz hayatımıza değil. Dolayısı ile çocukların hayata ortak olması gerekir, zorlukları, problemleri, sınırlarının olması gerekir.

Şehirli ailelerde bütün hayat çocuğun etrafında dönüyor. Çocuk tabiî ki önemli bir varlık ama bütün hayat çocuğun etrafında döndüğü zaman ne oluyor? Çocuklar iş hayatına atıldığı zaman görüyoruz bunu. Evde bütün problemler anne-baba tarafından çözülür, okulda bütün problemler öğretmenler ve yöneticiler tarafından çözülüyor, çocuk iş hayatına girdiği zaman kendi düzenleyebileceği, yapabileceği şeyleri bile yöneticiler tarafından çözülmesini bekliyor. Sorumluluk almıyorlar. Sorumluluk almak için harekete geçmiyorlar. Ben mail yazdım gönderdim benden çıktı. En çok duyduğumuz bu ben telefon ettim söyledim bitti.
Sorumluluk problemle karşılaşan kişinin çözmek için harekete geçmesidir. Çözebilir veya çözemez, çözemezse bile takip edecek.